“Usted parece un Bill.” Mijn (=Renées) eerste grapje in het Spaans, tegen een Colombiaanse man met Texaanse cowboyhoed die Bill heet en er ook echt uitziet als een Bill. Ik moest zelf lachen, Emiel lachte en de rest van de cabine van MetroCable lijn K schaterlachte mee. Een moment waar ik nu al dagen met (misschien wat overdreven) veel trots aan terugdenk. Want één ding is duidelijk geworden in de eerste week: op het gebied van Spaans hebben wij nog een lange, lange weg te gaan. Vooraf zijn we gewaarschuwd dat het merendeel van de Colombianen géén Engels spreekt. En ay caramba, die waarschuwing blijkt op waarheid gestoeld.